Bangkit Itu… "Susah"
Susah melihat orang lain susah
Senang melihat orang lain senang
Bangkit itu… "Takut"
Takut korupsi
Takut makan yang bukan haknya
Bangkit Itu… "Mencuri"
Mencuri perhatian dunia dengan prestasi
Bangkit itu… "Marah"
Marah bila martabat bangsa dilecehkan
Bangkit itu… "Malu"
Malu jadi benalu
Malu karena minta melulu
Bangkit itu… "Tidak Ada"
Tidak ada kata menyerah
Tidak ada kata putus asa
Bangkit itu… "Aku..."
untuk Indonesiaku
Tembung-tembunge prasaja, lugu nanging keprungu titis! Anggone ngonceki tembung "bangkit" ora mubeng-mubeng mbingungake pamirsa, langsung bisa dirasaake ing ati lan bisa ndhodhog sanubari. Iku sing dak rasaake saben-saben videoklip sing diparagaake dening Bung Dedy Mizwar iku katon ing tivi.
Wulan Mei wus meh entek. Nanging semangat pengetan 100 tahun Kebangkitan Nasional isih asring diandharake. Sanadyan situasi bangsa Indonesia ing wektu iki lagi carut marut - ing antarane demo nolak unggah-unggahan rega BBM ing ngendi-endi - nanging pancen wus wektune awake dhewe kudu luwih mawas dhiri lan kreatif. Semangat supaya gumregah pancen kudune tansah tuwuh ing ati. Ora mung yen kahanan lagi angel kaya ngene, nanging mesthine saben dina, saben esuk tangi turu bareng karo pletheking surya sing mratandhani urip anyar kang diparingake dening Gusti marang awake dhewe.
Pancen idealis. Ing wektu uripe angga priyangga lagi kangelan, isih kudu nggatekake urip bebarengan. Pungkasaning puisi ing dhuwur iku nuduhake mangkono. Aku iki urip ora mung mligi kanggo awakku dhewe, mburu seneng lan gampange dhewe. Ora kapiji-piji mung masyarakat jelata wae, nanging kabeh. Nresnani dhiri pribadi pancen penting, kepara dadi ukuran kanggo nresnani sapadha-padha. Nanging tibane uripe awake dhewe iki bebarengan karo wong liya, sabangsa Indonesia, munggahe sadonya. Ing wektu sing susah bebarengan, awak iki ditantang supaya obah. Yen wektu wingi-wingi gumantung banget karo samubarang saliyane aku, saiki kudu tumandang gawe, luwih kreatif, lan ora gampang ngundhamana-nggresula marang kahanan.
Aku kelingan marang ukarane Pak Andre Wongso bab sukses lan gagal. Wong sing sukses karo wong sing gagal sejatine padha-padha nduweni kaluwihan. Bedane, yen wong sukses isih duwe tandhon "cara", balik wong gagal isih duwe tandhon "alesan". Mula, awake dhewe bakale kasil ngadhepi kahanan susah iki apa ora, gumantung marang mentalitas sing urip ing jiwane awake dhewe.
Dirgahayu Indonesia! [skd]
No comments:
Post a Comment