Sugih tanpa bandha,
digdaya tanpa aji,
nglurug tanpa bala,
menang tanpa ngasorake
Paribasan iki tumuju marang manungsa kang sugih ing budhi. Pakarti kang becik luwih larang regane tinimbang bandha pira bae, luwih guna tinimbang kadigdayan apa bae. Wong kang sugih pakarti lan becik budhine uga bisa menang tanpa kudu ngasorake lan wani ngadhepi sapa bae amarga mbela bebener.
Sumber artikel iki saka kaca situs web: "jv.wikipedia.org".
Dumadakan aku dielingake marang paribasan iku rikala nonton tayangan MetroTV pirang dina kapungkur ana ing program Today's Dialog. Wektu iku diulas bab-bab sing menarik saka Pak Harto, mantan presiden RI sing saiki lagi nandhang gerah. Uwal saka prakara-prakara hukum sing njlimet lan aku ora pati nggatekake, aku mbundheli kawicaksanan ing paribasan dhuwur iku, sing jarene dadi gegebengane Pak Harto. Ana maneh kawicaksanan liya sing ditulad saka K.H. Dewantara:
"Ing ngarsa sung tuladha,
ing madya mangun karsa,
tut wuri handayani".
Sejatine paribasan lan kawicaksanan kaya mangkono iku wis katon luhur isine. Mung kari ngecakake ana ing urip.
Ana ing jaman modern iki mbokmenawa kawicaksanan lan paribasan warisane para leluhur wis kasilep dening jargon-jargon utawa yel-yel sing luwih trendy lan inovative-creative. Luwih-luwih kanggone bocah-bocah ABG utawa kawula mudha sing sarwa kepengin beda, smart, funky lan cool, ora butuh ukara dawa-dawa mbladrah, nanging cekak lan aos.
Dadi mikir... kepriye carane nerjemahake ukara-ukara luhur kaya ing dhuwur iku marang cah nom saiki. ***
No comments:
Post a Comment