Padhanging ati, padhanging nalar, padhanging urip

Sing njalari ati kalipur tumrape wong siji lan sijine mbokmenawa beda-beda. Nanging, panglipur awujud apa wae, mesthi dilantari tembung utawa ukara. Sanadyan ora kawedal ing lathi, nanging ukara iku bisa dumeling ing talingan. Tembung lan ukara sing dumeling ing talinganing ati, saka pangrasaku luwih gedhe dayane tinimbang tembung-ukara sing keprungu liwat kuping ing kiwa-tengen sirah iki.

Mung wae, ana tembung-ukara sing banjur bisa rumasuk ing ati, ana uga tembung-ukara sing 'mlebu kuping kiwa, bablas metu kuping tengen'. Iku gumantung saka kahananing pribadi. Kahanan ati sing tansah padhang jalaran ana sesanggeman tetembungan utawa ukara-ukara suci sing dipitayani lan dijaga-digegulang, mesthi luwih wicaksana anggone ngadhepi kahanan. Merga atine padhang, pamikire uga luwih ndalan, uripe tansah caket lan gampang marang lelipur, kepara malah bisa nglipur awake dhewe sanadyan lagi nemahi kangelaning urip. Nanging, kahanan ati sing rina-wengi mung tansah peteng ya bakale kangelan nyipati utawa ngrasaake lelipur.

Ing tataran tertamtu, ati bungah utawa ora iku bisa merga pilihan! Milih tembung-ukara sing njalari padhanging ati, utawa sing njalari petenging ati?

Menganggo kacamata bening, mesthi beda pengaruhe tinimbang yen nganggo kacamata ireng, ijo, biru, kuning, utawa abang! [skd]