SAWIJINING dina nalika lenggahan ing sangisoré wit rambutan ngarep omah, Bapak katon mèsam-mèsem dhéwé. Saben-saben banjur unjal ambegan landhung.
Wusana Bapak ngendika, “Lé, sawah tegalan warisané mBahmu iku jebul amba tenan ya… Coba bayangna: kabèh ana 46 kothak ing 17 pathok. Pancen ana sing papané rada adoh, nanging ing papan mau wis ana gubugé kanggo lèrèn saben-saben nggarap lemah mau. Kanthi lemah kang akèh lan amba mau, saiki awaké dhéwé bisa tandhon gabah 5 ton ing lumbung. Malah Bapak wis milih sapérangan kanggo winih. Kuwi kabèh isané kelakon ya merga kowé mèlu cawé-cawé tumandang. Luwih-luwih merga akèh sedulur kang apikan atèn, gelem sambatan, urun tenaga lan pikiran wiwit saka plabuh nganti tekan panèn. Tujuné mBahmu wis milih para sedulur kang kudu ngupakara lemah-lemah mau, luwih-luwih sing papané adoh. Dadi cetha yèn awaké dhéwé wus nampa pitulungan kang akèh ya Lé!”
Lumrah mewawa Bapak banjur mèsam-mèsem dhéwé sanadyan lagi sayah. “Lé, kéné… mijeti Bapak! Éh, mijeti Bapak mono ajiné padha karo macul lemah 17 pathok, utawa mémé gabah 5 ton, lho! Dadi ora baèn-baèn, héhéhé…” [skd]
ING dina candhaké Bapak katon gumujeng dhéwé, ning saiki kanthi ngelus-elus wit rambutan kang pancèn wis alus merga saben dina kanggo seséndhé geger kang kebak kringet. Sapandurat Bapak mirsani woh-woh rambutan kang sapérangan wis semburat abang.
Bakda iku Bapak banjur mendhak lan astané nguthik-uthik lemah karo ngandika, “Lé, Gusti kuwi yèn nitahaké samubarang pancèn ngéram-éramaké ya! Mung awaké dhéwé waé kang sok kurang nggatèkaké, uga marang bab kang katon sepélé ing ngarepé dhéwé. Coba gatèkna! Lemah iki karo lemah kono iku padha. Nanging lemah sing padha mau bisa nuwuhaké tetanduran sing béda – ana rambutan, alpukat, pelem, katès, pari, jagung, lan liya-liyané – lan uga bisa ngasilaké woh kang manéka warna – manis, kecut, sepal lan sepet. Horoh, apa kang marahi béda rasané?” Bapak ngremet lemah, semuné bakal nularaké gumuné marang aku.
Pangangenku mider marang lemah-lemah kang sumebar ing 17 papan mau. Sanadyan Bapak ora ngendikaaké, aku mangerti menawa lemah-lemah mau uga duwé ciriwanci kang manéka warna. Ana kang cocok ditanduri apa waé, ana kang mung bisa nuwuhaké pari lan palawija, ana uga kang mung cocok kanggo nandur woh-wohan lan wit-witan. Éwa semono kabèh mesthi bisa ngasilaké.
Dumadakan tuwuh pitakonan ing atiku, “Pak, miturut panjenengan, lemah ing sisih wétan kaé cocoké ditanduri apa?”
“Lho, sing mokoki nggarap rak kowé toh, Lé? Lha saben Kemis jaré kowé nggarap lemah kana, mosok takon Bapak?”
Aku dadi clingusan lan banjur tumungkul naliti kabèh kang wus dak tindakaké… [skd]
*) Tulisan 2 & 3 saka 9.
No comments:
Post a Comment